eski defterlerime baktıkça keşke hiç büyümeseydik diyorum. arkadaşlarımı cok özlediğimi bir kere bir kere daha fark ediyorum. büyüyüp de ayrı şehirlere, ülkelere hatta dünyalara nasıl düştük diye saçma soruları sormasaydım diyorum. sonra büyüdüğümü hatırlayıp "kader işte, hayat ne yaparsın" gibi yetişkinlerin kullandıgı cümleleri sarf edip özlemlerimi başımdan savuşturuyorum.
kendimce deniyorum...
ama yine de sizi çok özlüyorum çocuklar. =(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder